woensdag 31 oktober 2007
donderdag 25 oktober 2007
Foto's van de kinderen in Berekum
Helaba allemaal,Ik wil jullie graag laten mee beleven van hoe ik het leven hier dagdagelijks beleef. Hoe kan dat beter dan met enkele foto's?
De kinderen met hun paarse uniform zijn scholieren.
De twee andere zijn foto's van de straatkinderen in de Berekum om wie ik me echt wil ontfermen. Voor hen wil ik er
echt zijn en me blijven inzetten. In al hun onschuld hebben zij mijn hart gestolen. Het zijn mijn oogappels. Als ik hen zie, voel ik gewoon dat ik helpen moet. Ik smelt gewoon weg. Veel liefs, Griet
Een beetje meer info over het HIV / AIDS project
Enkele mensen hebben gevraagd of ik wat meer info wil geven over het HIV project waar we aan meewerken.Het project is 2 jaar geleden opgericht door een vrijwilligerster die hier ook met AFS was + met Franklin (de contactpersoon van Berekum, die volgens mij zelf ook HIV patient is)
1 x per week proberen de vrijwillergs van het project naar een school of kerk te gaan en educatie te geven rond HIV en AIDS. Wij gaan gedurende de 6 maanden dat we hier zijn ook mee, want wat wij als blanken te vertellen hebben is voor hen heel belangrijk.
We beginnen altijd met een klein toneeltje dat duidelijk aantoont hoe makkelijk je het HIV kan krijgen als je geen voorzorgsmaatregelen neemt. Nadien wordt er uitgelegd hoe snel je besmet kan raken met het virus als je onveilig seksueel contact hebt met iemand. dan wordt er uitgelegd wat seksueel overdraagbare ziekten zijn, hoe je ze kan krijgen en wat de symtomen ervan zijn. Ook het verschil tussen HIV en AIDS wordt heel duidelijk uitgelegd. Natuurlijk wordt ook de nadruk gelegd op de manieren dat je hen niet kan krijgen. namelijk het gebruik van condooms, zowel de mannelijke en vrouwelijke condooms worden getoond en we tonen ook hoe je het moeten aanbrengen via een houten penis... eigenlijk een beetje op dezelfde manier als we het in Belgie doen.
Ik ben enorm hard onder de indruk van het project en vind het een fantastisch initiatief... op dit moment zijn er zo weinig ghanezen die iets weten over aids en de educatie hierover is superbelangrijk, zeker wanneer je weet dat er meer dan 5% van de bevolking lijdt aan aids en dat is toch wel heel veel.
Aids is hier dagelijkse realiteit dus ik ben erg blij dat ik aan iets meewerk waardoor we de kinderen bewust kunnen meken van de gevaren ervan.
Dat is het zo een beetje
Ik wou ook nog zeggen dat ik er ongeloofelijk veel deugd aan heb om af en toe iets van jullie te horen dus bedankt voor al jullie reacties op mijn website!!!
Veel liefs
Griet
Stand van zaken over het project
Ik weet dat iedereen heel nieuwsgierig is maar op dit moment kan ik nog niet zoveel zeggen. Ik heb ontzettend veel plannen, maar of ze effectief werkelijkheid zullen worden is nog maar de vraag.
Stand van zaken dat wel al officieel is: de officiele papieren zijn ondertekend en de grondplannen van Berekum zijn veranderd, dus het stuk grond (45m op 43m) is vanaf nu officieel van 'the circle of life', dit is de naam van de NGO.
Vorige week zijn enkele mannen die we ingehuurd hebben begonnen met het wieden van de grond, want het onkruid stond 2 meter hoog en met de hand is dit voor ons onmogelijk om te doen.
Nu noet de grond afgebrand worden en dan kunnen we beginnen met het bouwen, maar dit kost natuurlijk enorm veel geld en met de 2500 euro die ik verzameld heb zal ik er absoluut niet komen.
De architect heeft de plannen getekend en het ziet er allemaal goed uit dus nu hebben we effectief een idee hoe het gebouw er zal uitzien als we voldoende geld hebben (4 slaapkamers waar er telkens 40 kinderen kunnen slapen in stapelbedden, 2 verandas waar ze kunnen eten en waar we ze les geven, een badkamer, toilet en keuken.
Maar vooraleer we kunnen starten met het bouwen hebben we echt GELD nodig. Ik vind het echt heel lastig om dit te vragen, maar leen, ruth, saar... iedereen die gelooft in mij... kunnen jullie misschien een car-wach of iets dergelijks organiseren om centjes te verzamelen op heel korte termijn + kan er eventueel ook iemand Chris Schelfthout contacteren en vragen of zij vanuit de parochie miscchien geld kan inzamelen... elke euro is welkom!!!!
Ik vind het echt heel lastig om dit te vragen, maar gisteren ben ik op straat naar de kinderen toegestapt en de situatie is echt schrijnend... je kan je het niet voorstellen hoe ze hier leven... de kinderen hebben echt niets. Kindjes van 6 jaar die gewoon in de steek gelaten worden door hun familie, het enige waar ze elke dag aan denken is 'hoe ze die dag moeten overleven', ze moeten bedelen voor iets van eten, de kinderen zien er ook absoluut niet gezond uit... mijn hart brak echt... heb kei hard moeten wenen, maar dat maakt mij alleen vastberadener om iets aan deze situatie te doen, want ze echt vandaag al hulp nodig. Ik wil de kinderen hier gewoon kind laten zijn, en dat is toch niet zo abnormaal he.
Vanaf nu hebben we met de straatkinderen afgesproken dat we elke dinsdag en donderdag samen komen om te praten en dingen te leren en hun gewoon wat liefde te geven... je had hun gezichten moeten zien, ze waren dolenthousiast.... dus ik hoop echt van harte dat het project er komt, maar alleen kan ik het niet waarmaken...kheb echt jullie hulp nodig,
Als er mensen zijn die gewoon donaties willen geven, ik heb een bankrekening in Belgie geopend voor the circle of life. Nummer is 001-5361500-95.
Trouwens ik heb ook wat problemen met de post dat ik hier moet toekrijgen dus ik verander van postbus
Als jullie mij willen schrijven kan dit vanaf nu op:
Van der Schaeghe Griet
BOX 531
BEREKUM B/A
GHANA W/A
Veel liefs en een dikke knuffel
Griet
Stand van zaken dat wel al officieel is: de officiele papieren zijn ondertekend en de grondplannen van Berekum zijn veranderd, dus het stuk grond (45m op 43m) is vanaf nu officieel van 'the circle of life', dit is de naam van de NGO.
Vorige week zijn enkele mannen die we ingehuurd hebben begonnen met het wieden van de grond, want het onkruid stond 2 meter hoog en met de hand is dit voor ons onmogelijk om te doen.
Nu noet de grond afgebrand worden en dan kunnen we beginnen met het bouwen, maar dit kost natuurlijk enorm veel geld en met de 2500 euro die ik verzameld heb zal ik er absoluut niet komen.
De architect heeft de plannen getekend en het ziet er allemaal goed uit dus nu hebben we effectief een idee hoe het gebouw er zal uitzien als we voldoende geld hebben (4 slaapkamers waar er telkens 40 kinderen kunnen slapen in stapelbedden, 2 verandas waar ze kunnen eten en waar we ze les geven, een badkamer, toilet en keuken.
Maar vooraleer we kunnen starten met het bouwen hebben we echt GELD nodig. Ik vind het echt heel lastig om dit te vragen, maar leen, ruth, saar... iedereen die gelooft in mij... kunnen jullie misschien een car-wach of iets dergelijks organiseren om centjes te verzamelen op heel korte termijn + kan er eventueel ook iemand Chris Schelfthout contacteren en vragen of zij vanuit de parochie miscchien geld kan inzamelen... elke euro is welkom!!!!
Ik vind het echt heel lastig om dit te vragen, maar gisteren ben ik op straat naar de kinderen toegestapt en de situatie is echt schrijnend... je kan je het niet voorstellen hoe ze hier leven... de kinderen hebben echt niets. Kindjes van 6 jaar die gewoon in de steek gelaten worden door hun familie, het enige waar ze elke dag aan denken is 'hoe ze die dag moeten overleven', ze moeten bedelen voor iets van eten, de kinderen zien er ook absoluut niet gezond uit... mijn hart brak echt... heb kei hard moeten wenen, maar dat maakt mij alleen vastberadener om iets aan deze situatie te doen, want ze echt vandaag al hulp nodig. Ik wil de kinderen hier gewoon kind laten zijn, en dat is toch niet zo abnormaal he.
Vanaf nu hebben we met de straatkinderen afgesproken dat we elke dinsdag en donderdag samen komen om te praten en dingen te leren en hun gewoon wat liefde te geven... je had hun gezichten moeten zien, ze waren dolenthousiast.... dus ik hoop echt van harte dat het project er komt, maar alleen kan ik het niet waarmaken...kheb echt jullie hulp nodig,
Als er mensen zijn die gewoon donaties willen geven, ik heb een bankrekening in Belgie geopend voor the circle of life. Nummer is 001-5361500-95.
Trouwens ik heb ook wat problemen met de post dat ik hier moet toekrijgen dus ik verander van postbus
Als jullie mij willen schrijven kan dit vanaf nu op:
Van der Schaeghe Griet
BOX 531
BEREKUM B/A
GHANA W/A
Veel liefs en een dikke knuffel
Griet
donderdag 11 oktober 2007
Project voor straatkinderen
Ik ben heel fier dat ik dit grote nieuws kan vertellen, alles staat nog in de beginfase maar de beslissing is genomen. Ik ga een eigen project oprichten voor straatkinderen. Er zijn op dit moment zo'n 100 tal kinderen die dag en nacht proberen te overleven op straat in de Berekum en omgeving. Ik ga met jullie financiele steun een tehuis bouwen waar deze kinderen kunnen komen slapen, waar we hen een maaltijd kunnen aanbieden en een beetje een thuis bieden, onze grond hebben we al!!! We zijn nu bezig met de plannen, naar architect gaan, bouwbedrijven contacteren, beslissen hoe groot het wordt... veel kan ik op dit moment nog niet zeggen maar kben wel superblij dat ik dit initiatief neem!
De komende maanden zullen niet makkelijk worden, een race tegen de tijd ook maar ik geloof er 200% in en ga er alles aan doen om dit project te doen slagen, de plaatselijke gemeenschap staat enorm achter mij dus ben heel enthousiat.
Veel liefs en meer nieuws volgt natuurlijk nog
Griet
De komende maanden zullen niet makkelijk worden, een race tegen de tijd ook maar ik geloof er 200% in en ga er alles aan doen om dit project te doen slagen, de plaatselijke gemeenschap staat enorm achter mij dus ben heel enthousiat.
Veel liefs en meer nieuws volgt natuurlijk nog
Griet
zaterdag 6 oktober 2007
Al een maand weg van iedereeen, de tijd gaat hier snel!
Maha (betekent goeie middag),
Sorry dat het zolang geduurt heeft vooraleer ik opnieuw iets op de site zet maar het internet gaat nog steeds niet en ik heb vorige week geen tijd gehad om naar Sunyani te komen, maar nu dus wel.
Tis de eerste keer dat ik in zo' n goed internet cafe zit dus hier gaat alles vrij snel zodat ik het een en ander kan vertellen aan jullie...
* School:
Het lesgeven op school wordt steeds moeilijker voor mij, ik had al verteld dat de leerkracht in mijn klasje de kinderen slaat maar de ernst hiervan wordt steeds erger... hij slaat ze met andere woorden steeds harder en het is voor mij echt afschuwelijk omdat te zien. Ik praat iedere dag met hem hierover en probeer duidelijk te maken dat er ook andere oplossingen zijn, maar tot nu toe heeft dit nog geen enkel effect gehad. Volgende week krijg ik hopelijk de stickers van Katrien die ze mij gaat opsturen (mercikes hiervoor he) dus ik ga proberen de sticker methode te introduceren en de kinderen belonen als ze iets goed ipv hen te straffen als ze iets fout doen... en gaat ook niet altijd om dingen fout doen of niet. De kinderen krijgen van de stok als ze gewoon fouten maken tijdens een toets op in het huiswerkt... maken ze 4 fouten krijgen ze 6/10 en betekent dit ook 4 slagen, in het begin tikte de leerkracht gewoon op hun vingers maar nu slaat hij echt op hun poep en onderbenen (dus op bloot vlees) en dit doet echt pijn... soms zijn er 5 kinderen tegelijkertijd aan het wenen en dat ontplof ik gewoon he. In het begin probeerde ik mijn ongenoegen hierover vooral voor mijzelf te houden maar dat lukt nu echt niet meer, ik laat duidelijk merken dat ik het hier niet mee eens ben en wil niet dat hij de kinderen slaat terwijl ik lesgeef want dit deed hij in het begin wel... als ik lesgeeft doe ik het op mijn manier, dat moeten ze maar leren te respecteren vind ik... en lijkt misschien een echte barbaar hoe ik Jonathan (de leerkracht) hier afschilder he, en eigenlijk is hij ook een heel vriendelijke en aangename persoon, maar hun mening over opvoeden en lesgeven is gewoon heel radicaal!!!
* Kerk:
Vorige week ben ik de eerste keer samen met mijn familie naar de kerk geweest, het heeft welgeteld 3 uur geduurd, superlang dus... ik hoop dat ik er soms is van tussen kan muizen en niet elke week hoef mee te gaan want het is vrij saai, maar mijn gastfamilie is heel gelovig dus ik wil een extra inspanning hiervoor doen... tegen ik terug ben in belgie ben ik misschien volledig bekeerd (hihi) Het kerkleven is hier natuurlijk wel helemaal anders als in Belgie... op zondag zijn alle mensen hier 1 grote familie en dat is wel heel mooi om te zien, ze putten enorm veel kracht en motivatie uit hun geloof en dat is wel bewonderenswaardig.
De keerzijde van hun geloof is dat ze hier heel ver in gaan... deze week was er een incident bij mij thuis... om 4u30 was er ineens enorm veel geroep in de tuin, blijkbaar stond er een vrouw aan ons huis dat er van overtuigd was dat haar man zich verschool in ons huis en een affaire had met mijn zus... ze heeft heel ons huis doorzocht op zoek naar hem en heeft een vloek over ons uitgesproken... heel beangstigend eigenlijk hoor, gelukkig is de vloek opnieuw teniet gedaan door de familie van die vrouw (blijkbaar is ze echt gek) de dag nadien... dat zijn echt heel vreemde dingen die hier niet zo vreemd zijn. Ik kan het mij bij ons thuis echt niet voorstellen maar hier is het allemaal werkelijkheid
* Eten:
Het eten is hier helemaal anders als thuis, we eten hier maar 2 x per dag (ontbijt en savond het avondeten) vaak met onze handen (een vettig boeltje dus) en er is weinig variatie in ons eten dus dan besef ik echt wel wat een wereldkeuken wij in ons landje hebben. Ik mis het eten van thuis wel hoor, vooral wetende dat ik nog 6 maanden hetzelfde zal moeten eten schrikt mij een beetje af, maar het valt wel mee... ik neem het heft in eigen handen en ga morgen voor mijn familie belgisch koken ( frietjes met kip en appelmoes) dus daar kijk ik wel naar uit!
Ook drinken we hier nooit alcohol dus ik vrees dat ik wel is een kater zal hebben als ik terug in Belgie ben... ook weer iets om naar uit te kijken.
Voila... dat is het een beetje voor nu, ne ganse boterham he.
Maar kwil toch nog eens benadrukken dat ik heel blij ben dat ik hier ben en dat ik van elk moment geniet... probeer alles in mij op te nemen want het is een fantastisch land... fotos volgen nog
Veel liefs
Griet
Sorry dat het zolang geduurt heeft vooraleer ik opnieuw iets op de site zet maar het internet gaat nog steeds niet en ik heb vorige week geen tijd gehad om naar Sunyani te komen, maar nu dus wel.
Tis de eerste keer dat ik in zo' n goed internet cafe zit dus hier gaat alles vrij snel zodat ik het een en ander kan vertellen aan jullie...
* School:
Het lesgeven op school wordt steeds moeilijker voor mij, ik had al verteld dat de leerkracht in mijn klasje de kinderen slaat maar de ernst hiervan wordt steeds erger... hij slaat ze met andere woorden steeds harder en het is voor mij echt afschuwelijk omdat te zien. Ik praat iedere dag met hem hierover en probeer duidelijk te maken dat er ook andere oplossingen zijn, maar tot nu toe heeft dit nog geen enkel effect gehad. Volgende week krijg ik hopelijk de stickers van Katrien die ze mij gaat opsturen (mercikes hiervoor he) dus ik ga proberen de sticker methode te introduceren en de kinderen belonen als ze iets goed ipv hen te straffen als ze iets fout doen... en gaat ook niet altijd om dingen fout doen of niet. De kinderen krijgen van de stok als ze gewoon fouten maken tijdens een toets op in het huiswerkt... maken ze 4 fouten krijgen ze 6/10 en betekent dit ook 4 slagen, in het begin tikte de leerkracht gewoon op hun vingers maar nu slaat hij echt op hun poep en onderbenen (dus op bloot vlees) en dit doet echt pijn... soms zijn er 5 kinderen tegelijkertijd aan het wenen en dat ontplof ik gewoon he. In het begin probeerde ik mijn ongenoegen hierover vooral voor mijzelf te houden maar dat lukt nu echt niet meer, ik laat duidelijk merken dat ik het hier niet mee eens ben en wil niet dat hij de kinderen slaat terwijl ik lesgeef want dit deed hij in het begin wel... als ik lesgeeft doe ik het op mijn manier, dat moeten ze maar leren te respecteren vind ik... en lijkt misschien een echte barbaar hoe ik Jonathan (de leerkracht) hier afschilder he, en eigenlijk is hij ook een heel vriendelijke en aangename persoon, maar hun mening over opvoeden en lesgeven is gewoon heel radicaal!!!
* Kerk:
Vorige week ben ik de eerste keer samen met mijn familie naar de kerk geweest, het heeft welgeteld 3 uur geduurd, superlang dus... ik hoop dat ik er soms is van tussen kan muizen en niet elke week hoef mee te gaan want het is vrij saai, maar mijn gastfamilie is heel gelovig dus ik wil een extra inspanning hiervoor doen... tegen ik terug ben in belgie ben ik misschien volledig bekeerd (hihi) Het kerkleven is hier natuurlijk wel helemaal anders als in Belgie... op zondag zijn alle mensen hier 1 grote familie en dat is wel heel mooi om te zien, ze putten enorm veel kracht en motivatie uit hun geloof en dat is wel bewonderenswaardig.
De keerzijde van hun geloof is dat ze hier heel ver in gaan... deze week was er een incident bij mij thuis... om 4u30 was er ineens enorm veel geroep in de tuin, blijkbaar stond er een vrouw aan ons huis dat er van overtuigd was dat haar man zich verschool in ons huis en een affaire had met mijn zus... ze heeft heel ons huis doorzocht op zoek naar hem en heeft een vloek over ons uitgesproken... heel beangstigend eigenlijk hoor, gelukkig is de vloek opnieuw teniet gedaan door de familie van die vrouw (blijkbaar is ze echt gek) de dag nadien... dat zijn echt heel vreemde dingen die hier niet zo vreemd zijn. Ik kan het mij bij ons thuis echt niet voorstellen maar hier is het allemaal werkelijkheid
* Eten:
Het eten is hier helemaal anders als thuis, we eten hier maar 2 x per dag (ontbijt en savond het avondeten) vaak met onze handen (een vettig boeltje dus) en er is weinig variatie in ons eten dus dan besef ik echt wel wat een wereldkeuken wij in ons landje hebben. Ik mis het eten van thuis wel hoor, vooral wetende dat ik nog 6 maanden hetzelfde zal moeten eten schrikt mij een beetje af, maar het valt wel mee... ik neem het heft in eigen handen en ga morgen voor mijn familie belgisch koken ( frietjes met kip en appelmoes) dus daar kijk ik wel naar uit!
Ook drinken we hier nooit alcohol dus ik vrees dat ik wel is een kater zal hebben als ik terug in Belgie ben... ook weer iets om naar uit te kijken.
Voila... dat is het een beetje voor nu, ne ganse boterham he.
Maar kwil toch nog eens benadrukken dat ik heel blij ben dat ik hier ben en dat ik van elk moment geniet... probeer alles in mij op te nemen want het is een fantastisch land... fotos volgen nog
Veel liefs
Griet
Abonneren op:
Reacties (Atom)
